I dag har det vært en slik dag då du ønska at du ikkje stod opp. Eller, egentlig begynte det i går kveld. Kanskje eg er blitt forheksa av en ond fe...
Trond har i lengre tid gått og klaga på smerter nedover i en fot og alle har sagt til han at han må trene og tøye masse, så går det nok over. Men den siste uka har han vært så dårlig at eg bestilte time hos kiropraktoren til han. Der var han på fredag og fikk beskjed om at han etter all sannsynlighet har fått eit nytt prolaps. Etter at vi kom heim fra Takle blei han enda dårligere, og i gårkveld måtte vi kjøre til Førde på sykehuset.
På vei inn dit holdt vi på å ende i fjellveggen då bilen mista grepet på det glatte føret. Det gjekk heldigvis bra og vi kom oss heile inn på sykehuset. Når vi då endelig kom fram dit, blei han innlagt med en gang og eg måtte kjøre heim aleine. Klok av skade kjørte eg i maks 50 km/t heile vegen. Det tok derfor laaang tid.
Men dette var dagen i går. Eg trudde uflaksen var oppbrukt og gjekk på jobb i dag med friskt mot. Det varte sånn ca til klokka 12.00. Då ringer Trond for å fortelle meg at bilen min har trilla inn i sida på en anna bil på parkeringsplassen!!! Det gjekk heldigvis bra med både min bil og den andre bilen, men det var då det gjekk opp for meg at eg hadde glømt å sette på HANDBREKKET!
Når eg omsider kom heim etter jobb, henting av barn og fritidsaktiviteter, gjekk det opp for meg at det med handbrekket kanskje var et tegn. Denne veka er eg overbooka og som vanlig vil eg klare å få med meg alt og helst litt til. Eg skal ikkje lage noko liste her på bloggen, men det gjekk opp for meg at med en mann på sjukehus, unger som skal ha oppmerksomhet, kulturskulekonsert under oppsegling og bystyremøter så må eg begynne å prioritere. Så no skal eg gire ned og sette på handbrekket i min kvardag også. Det kan bli en utfordring...
No venter vi på svar frå han i Førde. Det var eit stort nytt prolaps og endel arrdannelser fra forrige operasjon. Han er så dårlig at han må opereres og han får ikkje komme heim før han er operert, og i følge legen måtte det skje fort, men av en eller anna grunn trur eg at fort for meg og fort for sjukehuset er to heilt vidt forskjellige begrep.
Vi krysser fingrene for at det blir i løpet av veka.
Dette her er mitt første bidrag til å bremse ned. Massevis av tente lys i alle vinduer og på bordet.
Då senker roen seg i Røverhuset...
Og heilt til slutt eit lite sitat som passer på en slik dag:
"Du trenger kaos i sjelen for å kunne føde en dansende stjerne." (Friedrich Nietzsche)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar